Przeprowadzając widzów przez historię ludzkości od czasów prehistorycznych po postapokaliptyczną przyszłość, twórcy pochylają się nad jednym z najważniejszych problemów współczesności - bezwzględnego dążenia przez ludzkość do wzrostu gospodarczego bez oglądania się na degradację środowiska. W dobie wywołanego pandemią kryzysu gospodarczego, „Walka o ogień...” nabiera aktualnego wymiaru jako diagnoza...
Przeprowadzając widzów przez historię ludzkości od czasów prehistorycznych po postapokaliptyczną przyszłość, twórcy pochylają się nad jednym z najważniejszych...
45 ukazuje historię młodych tancerzy, dotykając - w symbolicznym wymiarze - tematu zbiorowości, scalonej pracą zespołową, a także wspólną, świadomą decyzją wyboru sztuki jako sposobu na życie. Twórcy pragną pokazać moment, w którym obecnie znajduje się zespół najstarszego teatru tańca w Polsce. Ideą 45 jest wyjście poza tradycyjną formę korelacji choreografa i kompozytora. Podróż pojawia się jako temat...
45 ukazuje historię młodych tancerzy, dotykając - w symbolicznym wymiarze - tematu zbiorowości, scalonej pracą zespołową, a także wspólną, świadomą decyzją...
Jednostka i społeczeństwo. Życie i śmierć. Śmierć jednostki a życie społeczeństwa. Budzimy się, wstajemy z łóżka, idziemy do pracy, pracujemy, jemy, pijemy, odpoczywamy, nudzimy się, bawimy się, wiążemy się, rozstajemy się, rodzimy się, dorastamy, rodzimy kogoś, starzejemy się, umieramy. Nasza historia – jedna z wielu, które zdarzają się obok siebie w tym samym momencie na całym świecie – kończy się...
Jednostka i społeczeństwo. Życie i śmierć. Śmierć jednostki a życie społeczeństwa. Budzimy się, wstajemy z łóżka, idziemy do pracy, pracujemy, jemy, pijemy,...
TRUCIZNA odsyła do średniowiecznych epidemii tanecznych, których różne odmiany zdefiniowano w XIX wieku jako choreomania. Etymologicznie choreomania łączy greckie słowa choros (taniec) oraz mania (szaleństwo), nazywając w ten sposób spontaniczne, niekanoniczne i niewygodne dla władzy ruchowe manifestacje ciał w przestrzeni publicznej. „Taneczne zarazy” miały miejsce w średniowiecznej Europie, ale w...
TRUCIZNA odsyła do średniowiecznych epidemii tanecznych, których różne odmiany zdefiniowano w XIX wieku jako choreomania. Etymologicznie choreomania łączy...
"Z kapelusza" to premiera na Jubileusz 50-lecia Polskiego Teatru Tańca. O spektaklu Jak sepiowane, „staroświeckie” fotografie, skąpane w ciepłych odcieniach brązu, powidoki dawnych przeżyć, pomieszane przez pamięć, która ma swoją subiektywną chronologię, obrazy choreograficzne wyczarowane przez Jo Strømgrena z magicznego kapelusza przypominają, że wspomnienia, choć ulotne i istniejące niematerialnie,...
"Z kapelusza" to premiera na Jubileusz 50-lecia Polskiego Teatru Tańca. O spektaklu Jak sepiowane, „staroświeckie” fotografie, skąpane w ciepłych odcieniach...
"Z kapelusza" to premiera na Jubileusz 50-lecia Polskiego Teatru Tańca. O spektaklu Jak sepiowane, „staroświeckie” fotografie, skąpane w ciepłych odcieniach brązu, powidoki dawnych przeżyć, pomieszane przez pamięć, która ma swoją subiektywną chronologię, obrazy choreograficzne wyczarowane przez Jo Strømgrena z magicznego kapelusza przypominają, że wspomnienia, choć ulotne i istniejące niematerialnie,...
"Z kapelusza" to premiera na Jubileusz 50-lecia Polskiego Teatru Tańca. O spektaklu Jak sepiowane, „staroświeckie” fotografie, skąpane w ciepłych odcieniach...
Ten spektakl nie jest do oglądania. Ten spektakl jest do odkrycia. Co jest w nim do odkrycia? Między innymi to, że każdy spektakl jest zawsze tylko spektaklem. Spektaklem-opisem – czegoś co jest. Spektaklem, w którym wszystkie gesty są tylko gestami. I nigdy nie są tym, co – z mniejszym lub większym popisem – usiłują pokazać. Ten spektakl jest opisem świata-który-powstał, czyli świata-który-nie-powstał,...
Ten spektakl nie jest do oglądania. Ten spektakl jest do odkrycia. Co jest w nim do odkrycia? Między innymi to, że każdy spektakl jest zawsze tylko spektaklem....
Ten spektakl nie jest do oglądania. Ten spektakl jest do odkrycia. Co jest w nim do odkrycia? Między innymi to, że każdy spektakl jest zawsze tylko spektaklem. Spektaklem-opisem – czegoś co jest. Spektaklem, w którym wszystkie gesty są tylko gestami. I nigdy nie są tym, co – z mniejszym lub większym popisem – usiłują pokazać. Ten spektakl jest opisem świata-który-powstał, czyli świata-który-nie-powstał,...
Ten spektakl nie jest do oglądania. Ten spektakl jest do odkrycia. Co jest w nim do odkrycia? Między innymi to, że każdy spektakl jest zawsze tylko spektaklem....