WSPOMNIENIA POLSKIE - PRZEGLĄD SPEKTAKLI DYPLOMOWYCH SZKÓŁ TEATRALNYCH

Spektakl dyplomowy studentów  IV r. Wydziału Aktorskiego.
Witold Gombrowicz, Wspomnienia polskie
Adaptacja tekstu, reżyseria i opracowanie muzyczne: Mikołaj Grabowski
Scenografia: Kasia Kornelia Kowalczyk
Choreografia: Katarzyna Anna Małachowska
Reżyseria światła: Michał Grabowski
Asystenci reżysera: Magdalena Žiaková (Erasmus/III R. WRD), Szymon Komarnicki (II R. WRD), Franciszek Szumiński (I R. WRD), Karol Klugowski (I R. WRD)
Występują: Klaudia Bełcik, Dominika Feiglewicz, Justyna Janowska, Paulina Kondrak,Martin Bogdan, Jan Romanowski, Kacper Lech, Łukasz Szczepanowski, Marcin Sztendel, Marcin Urbanke.

O spektaklu
Wspomnienia polskie powstały w Argentynie jako cykl pogadanek radiowych, które, będąc rodzajem stypendium Radia Wolna Europa, ratowały autora z finansowych tarapatów. Wiadomo, że ta stała seria – pisana mniej więcej co dwa tygodnie – nigdy nie pojawiła się w eterze. Wspomnienia są zarówno podobne, jak i różne od Dziennika.  Gombrowicz we Wspomnieniach wydaje się bardziej intymny, bardziej liryczny, nie przemawia ex cathedra, nie chce zabłysnąć wiedzą, refleksją, analizą świata. Jest jakbyskromniejszy, skupia się na własnych przeżyciach. I jest dość szczery. Dość. O ile autor w ogóle bywa szczery…
 
Pisze o  dojrzewaniu w Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym, o pierwszych doznaniach związanych z odzyskaniem niepodległości i kolejnych latach, które budowały jego świadomość. Czasami ma to formę pogawędki, czasem zabawna anegdota pojawia się w tekście, ale jeśli sięgniemy głębiej, ujrzymy zestresowanego młodego Witolda: Świat stawał mi się niemożliwy. Wszystko było jak złośliwa karykatura. Moja rodzina, moja „sfera” socjalna – napuszone, wypieszczone, wydelikacone. Społeczeństwo, naród, państwo – wrogowie. Wojsko – koszmar. Ideały, ideologie – frazesy. A najgorszy, najbardziej sztuczny i pretensjonalny byłem ja sam – każde słowo wypadało mi nie tak, jak chciałem, każdy gest był skażony. Bóg jakoś mi zniknął z horyzontu – właściwie nie przestałem wierzyć, tyle tylko, że wiara już mnie nie interesowała, nie myślałem o tym. Samotność moja uczyniła się wskutek tego absolutna. 
Wydaje się, że ten tekst jest bliski dzisiejszemu młodemu pokoleniu. Ale czy tak jest na pewno, zobaczymy dopiero na spektaklu.

*******

Bezpieczne zakupy w Bilety24. W przypadku odwołania wydarzenia, gwarantujemy automatyczny zwrot środków potwierdzony komunikatem wysyłanym na adres e-mail, podany podczas zakupu.