Centrum Kultury w Lublinie

Adres: ul. Peowiaków 12, 20-007 Lublin

Data budowy: 1723-1752

Sala Widowiskowa: 170 miejsc

Oratorium: 58 miejsc

Sala Czarna: 58 miejsc

Sala Kinowa: 70 miejsc

Hol Sali Kinowej: 150 osób

Sala Prób nr 4: 40 miejsc

Duży Wirydarz: 270 osób

Plac Przed Centrum Kultury: 300 mkw.

Siedziba Centrum Kultury w Lublinie mieści się w budynku o historii sięgającej XVIII wieku. Wtedy to lokalni arystokraci ufundowali klasztor na rzecz siedziby sióstr zakonnych – Wizytek. Pierwsze zabudowania, jeszcze drewniane, pojawiły się w miejscu klasztoru w 1725 roku. W swojej historii budynek pełnił funkcje szpitala, ośrodka wojsk napoleońskich, polskich, austriackich, rosyjskich, niemieckich, radzieckich, kościoła prawosławnego, kasyna i domu mieszkalnego dla rodzin żołnierzy. Budynek utracił swój pierwotny, sakralny charakter. W latach 60. XX wieku planowano jego rozbiórkę. Jednak ostatecznie, po remoncie, budynek przeznaczono do pełnienia funkcji Miejskiego Domu Kultury. Od 1991 roku w budynku mieści się siedziba Centrum Kultury w Lublinie. Instytucja ta jest jedną z największych.
 

W 2009 r. w popadającym w ruinę budynku rozpoczął się remont kapitalny. Dokonano wielu zmian we wnętrzach, przywrócono dawne ciągi komunikacyjne, nadbudowano jedno piętro. Zadbano również o teren przed budynkiem – obniżono poziom przestronnego placu przed budynkiem, nadając mu nowy wygląd, dzięki czemu kapliczka Chrystusa Frasobliwego odzyskała swą dawną świetność. W trakcie remontu natrafiono na wiele klasztornych malowideł, detali architektonicznych, fresków. Największym odkryciem było odnalezienie aktu erekcyjnego. Archeolodzy wydobyli w krypcie kościoła kamienną skrzynię przykrytą ołowianą płytką, na której znajdował się łaciński tekst. PO się złote monety oraz srebrny medalion. Skrzynia i akt erekcyjny pochodzą z XVIII wieku, zaś monety z XVII i XVIII wieku. Eksponaty trafiły do Muzeum 200-lecia Diecezji Lubelskiej znajdującego się w archikatedrze. W miejsce starego aktu erekcyjnego wmurowano replikę uzupełnioną o materiały współczesne.