Gmach przy ul. Złotej 9 w Warszawie wybudowano w latach 1935-1937 według projektu warszawskiego architekta Edwarda Ebera. Architekt ten odpowiada za plany architektoniczne wielu budynków do dziś zdobiących stolicę Polski. Inicjatorem przedsięwzięcia była włoska spółka Assicurazioni Generali Trieste. Budynek posiadał 6 kondygnacji. Gładka fasada wykonana z kamienia, pośrodku została wzbogacona o dwa rzędy okien o oryginalnych zagiętych kształtach. Parter został przeznaczony na lokale użytkowe i salę kinową. Piętra budynku miały charakter mieszkalny.

W latach 20. w gmachu rozpoczęło działalność kino Palladium. W czasie II wojny światowej, kino zostało przejęte przez Rzeszę i wyświetlało filmy tylko niemieckie. Działalność kina wznowiono w czasie powstania warszawskiego – wyświetlono kilka części kroniki pt. „Warszawa walczy”. 

Po wojnie w budynku aktywność rozpoczął klub studentów Uniwersytetu Warszawskiego „Hybrydy”. W latach osiemdziesiątych swoje próby przy ulicy Złotej odbywało wiele, sławnych później, punkowych zespołów, m.in. Kult, Dezerter, Armia i T. Love. Dzisiaj Palladium znane jest z organizowania koncertów muzyki popularnej. Od 2011 roku w gmachu działa teatr impresywny. Z 620 miejscami na widowni, obiekt posiada jedną z najobszerniejszych scen w Warszawie i jest największym teatrem prywatnym w Polsce.